Δευτέρα 28 Ιουλίου 2008

Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ...ΠΑΡΑΜΥΘΑΣ

«Συνειδητοποίησες ότι η γενιά σου έχαψε την παραμύθα που της σερβίρανε οι λογής λογής Κωστόπουλοι. Την παραμύθα του χύμα, του εύκολου, του ωχαδελφισμού, της νεο-μαγκιάς. Κι ύστερα, ώσπου να το συνειδητοποιήσεις, μεγάλωσες!
"Μα δεν μπορεί ΕΓΩ ο επίδοξος brand manager / project manager / ΙΤ specialist να είμαι ακόμη εδώ, στην Κυψέλη, στο Παγκράτι, στην πλατεία Βικτωρίας", σκέφτεσαι.
Είσαι γύρω στα 30 (πάνω / κάτω μία πενταετία). Εχεις σπουδάσει, απέκτησες μεταπτυχιακό, μιλάς μία με δύο ξένες γλώσσες.
Όταν ήσουν 10 ετών ήθελες να γίνεις πιλότος / αστυνομικός / δάσκαλος. Στα 15 σου, γιατρός / δικηγόρος / αρχιτέκτονας και στα 20, brand manager / project manager / ΙΤ specialist.
Σήμερα και κοιτώντας το γραφείο όπου δουλεύεις, συνειδητοποιείς ότι καλύτερα να είχες μείνει στο αρχικό plan.
Πηγαίνεις γυμναστήριο (όποτε μπορέσεις, μία φορά το εξάμηνο), κάνεις συχνά δίαιτες και διαβάζεις το ζώδιό σου χωρίς να ντρέπεσαι γι' αυτό.
Έχεις διάφορα ενδιαφέροντα, σου αρέσει το έντεχνο, νιώθεις καλλιεργημένος, διαβάζεις λιγότερο απ' όσο θα ήθελες, βλέπεις "Fame Story" και πηγαίνεις σινεμά.
Στην ντουλάπα σου έχεις ακόμη μερικά ξεχασμένα τεύχη του "Κλικ" και στη βιβλιοθήκη σου υπάρχουν βιβλία του Μάρκες και του Ουμπέρτο Εκο. Έχεις πληθώρα cd, τα οποία σπανίως ακούς.
Αγοράζεις τουλάχιστον δύο εφημερίδες κάθε Κυριακή (με κριτήριο το DVD) και αρχίζεις την ανάγνωσή τους από τα ένθετα: πρώτα τα διαφημιστικά, μετά τα τηλεοπτικά, τα lifestyle και τέλος -αν προλάβεις- ρίχνεις και μια ματιά στην εφημερίδα.
Ξυπνάς κάθε πρωί με κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα και πίνεις έναν καφέ. Ντύνεσαι. Βγάζεις από την πρίζα τον φορτιστή και βάζεις στην τσάντα σου το κινητό. Παίρνεις το αυτοκίνητο, το μετρό, το τρόλεϊ, το λεωφορείο και πηγαίνεις στη δουλειά (την οποία δυσκολεύθηκες να βρεις, αλλά τέτοια που είναι, εύχεσαι να μην την είχες βρει), πίνεις έναν καφέ, τσεκάρεις το e-mail σου, ανοίγεις το in.gr, διαβάζεις το Μετρόραμα και την Athens Voice, παίρνεις κάνα τηλέφωνο, κουτσομπολεύεις με τους συναδέλφους, χασμουριέσαι κι αρχίζεις να μελετάς νούμερα και να γράφεις αναφορές. Κατά τη διάρκεια της μέρας, πετάγεσαι να πληρώσεις το κινητό, τη ΔΕΗ, την Tellas, τη δόση για το αυτοκίνητο. Παίρνεις και μία τυρόπιτα. Όταν τη φας, αισθάνεσαι ενοχές για τις θερμίδες που απέκτησες, για τις κακές διατροφικές σου συνήθειες, για τα ευρώ που ξοδεύεις αλόγιστα σε σαχλαμάρες, για τα παιδάκια στο Τζιμπουτί που δεν έχουν να φάνε.
Σχολάς (γύρω στις 4, στις 5 ή ίσως και στις 7.30). Παίρνεις το αυτοκίνητο, το μετρό, το τρόλεϊ, το λεωφορείο και γυρίζεις πίσω πτώμα. Δεν έχεις καμία όρεξη να βγεις, αλλά για να μη σε πουν αντικοινωνικό κανονίζεις να βρεθείς με την παρέα σου στην άλλη άκρη της πόλης, σε ένα μπαράκι πολύ κατώτερο από το κουτούκι που βρίσκεται στη γωνία, ακριβώς δίπλα στο σπίτι σου. Όταν φθάσεις στο μπαράκι κι αφού ταλαιπωρηθείς να βρεις θέση να παρκάρεις, στριμώχνεσαι σε ένα τραπεζάκι ασφυκτικά τοποθετημένο ανάμεσα σε άλλα και νιώθεις και χαρούμενος που βρήκες να κάτσεις. Εκνευρίζεσαι με την κάπνα, τη μουσική, το γέλιο της κυρίας στο διπλανό τραπέζι, την αγένεια της σερβιτόρας και βεβαίως τον αδικαιολόγητα υπέρογκο λογαριασμό, που σου δημιουργεί και πάλι τους γνωστούς συνειρμούς για τα πεταμένα ευρώ και τα παιδάκια στο Τζιμπουτί.
Είχες όνειρα. Ω ναι! Ήθελες να παντρευτείς, να κάνεις πολλά παιδάκια και να αγοράσεις ένα μεγάλο σπίτι με θέα τη θάλασσα. Τώρα καλόμαθες και ανατριχιάζεις στη σκέψη και μόνο. Κοιτάς και την τελευταία μισθοδοσία σου και συμβιβάζεσαι, στην καλύτερη, με πολιτικό γάμο, ένα παιδί και θέα στον ακάλυπτο. Κορνιζάρεις και κρεμάς στον τοίχο τα πτυχία που είχαν υποσχεθεί να σε κάνουν brand manager / project manager / ΙΤ specialist. Συμβιβάζεσαι με την κακογουστιά, την αγένεια, την αναξιοκρατία, τη μαζικότητα. Συμβιβάζεσαι με το έτερον ήμισυ, παρά το γεγονός ότι κατά βάθος είσαι εγωιστής και θα ήθελες να είσαι πάντα από πάνω. Ας όψεται η χαμηλή αυτοεκτίμηση που σου κληροδότησε το "Κλικ", το "Νίτρο", το "01", ο Ζαμπούνης, η Πετρουλάκη, η οικογένεια Φόρεστερ και όλος αυτός ο δήθεν υπέρλαμπρος κόσμος της χαλαρότητας, της ευδαιμονίας και της ευζωίας. Ξέρεις ότι δεν είσαι πανέξυπνος, πανέμορφος, επιτυχημένος, political correct. Συμβιβάζεσαι και με αυτό. Εντέλει, φθάνεις να συμβιβάζεσαι με τον συμβιβασμό.
Συνειδητοποίησες ότι η γενιά σου έχαψε την παραμύθα που της σερβίρανε οι λογής λογής Κωστόπουλοι. Την παραμύθα του χύμα, του εύκολου, του ωχαδελφισμού, της νεο-μαγκιάς. Κι ύστερα, ώσπου να το συνειδητοποιήσεις. μεγάλωσες! "Μα δεν μπορεί ΕΓΩ ο επίδοξος brand manager / project manager / ΙΤ specialist να είμαι ακόμη εδώ, στην Κυψέλη, στο Παγκράτι, στην πλατεία Βικτωρίας", σκέφτεσαι.
"Πότε θα πάω εκδρομές σε εξωτικούς προορισμούς; Πότε θα μείνω σε εκείνο το ξενοδοχείο που μοιάζει με καράβι, στο Ντουμπάι; Πότε θα αγοράσω τηλεόραση plasma για να την εγκαταστήσω στο playroom μου; Πότε θα μετακομίσω σε μεζονέτα στην εξοχή; Πότε θα βρω το χρόνο να διαβάσω όλα τα βιβλία που θέλω, να ταξινομήσω όλα τα άρθρα που έχω κρατήσει, να ακούσω όλα τα cd που έχω αντιγράψει και να δω όλα τα DVD που έχω συγκεντρώσει από τις εφημερίδες; Ποιος θα μου πει πότε να επαναστατήσω επιτέλους;"
Υπήρξαν γενιές που ανδρώθηκαν μέσα από ένδοξες επαναστάσεις. Όλοι έφαγαν τελικά τα μούτρα τους, αλλά τους έμεινε τουλάχιστον η ανάμνηση ότι αγωνίσθηκαν για κάτι. Λυπάμαι πολύ. Εσείς, αγαπητέ μου, είστε ο πιο αδύναμος κρίκος. Η ιστορία σάς κλήρωσε κι εσάς μια κάποια επανάσταση. Την επανάσταση του lifestyle και της τεχνολογίας. Είστε ένας φρενήρης, ανικανοποίητος καταναλωτής».

Το κείμενο, ο συντάκτης του οποίου δεν είναι γνωστός, κυκλοφορεί εδώ και λίγες μέρες από e-mail σε e-mail και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ".

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008

ΤΟ ΕURO... KARADJIC ΣΕΡΝΕΙ

---------------------ΤΟΤΕ-----------------ΤΩΡΑ-----------------
φωτο:assosciated press

Για κάποιους υπήρξε ήρωας.Για άλλους ηθικός αυτουργός - σφαγέας.
Συνελήφθη στο Βελιγράδι ο Radovan Karadjic ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας κατά τον εμφύλιο πόλεμο που οδήγησε στον διαμελισμό της πρώην πια Γιουγκοσλαβίας. Ο Κaradjic αν και καταζητούμενος,ζούσε τα τελευταία χρόνια στο Νέο Βελιγράδι,ασκώντας το επάγγελμα του ψυχιάτρου,ειδικευμένου στις εναλλακτικές θεραπείες,αρθρογραφώντας μάλιστα και σε επιστημονικά περιοδικά...
Τώρα είναι απορίας άξιο πώς ένας άνθρωπος από τους πλέον καταζητούμενους στον κόσμο,συνελήθφη 12 χρόνια μετά και αμέσως μετά την κυβερνητική αλλαγή στην Σερβία,καθώς και την αναδιάρθρωση στην ηγεσία των σερβικών μυστικών υπηρεσιών...
Μια απορία που έχει την εξήγησή της στο Ευρωπαϊκό όραμα της Σερβίας.Θεωρείται ξεκάθαρο πια...ο Karadjic θυσιάστηκε σαν άλλη Ιφιγένεια προκειμένου να φυσήξει στη Σερβία ο ούριος άνεμος της μεταφοράς κονδυλίων από την Ε.Ε. Να αρθούν έτσι οι τροχοπέδες στην ενταξιακή πορεία της Σερβίας στην Ε.Ε.
Η ιστορία πάντα γράφεται από τους νικητές,έτσι ο Karadjic θεωρείται εγληματίας πολέμου μιας και βρέθηκε στη μεριά των ηττημένων.Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται....και είναι γεμάτη από προδοσίες με αντάλλαγμα τα οικονομικά οφέλη.
Το μέλλον του Karadjic είναι πια προδιαγεγραμμένο.Θα δικαστεί από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης,θα καταδικαστεί και σε κανα-δυο χρόνια θα αυτοκτονήσει στο κελί του...ή θα τον "αυτοκτονήσουν".Το ίδιο άλλωστε δε συνέβη και με τον πρώην ηγέτη της Σερβίας Milosevic;;
Ωστόσο σε έναν πόλεμο διαπράττονται πάντα θηριωδίες και από τις δύο πλευρές...Μένει λοιπόν να δούμε πότε η "πολιτισμένη" ανθρωπότητα θα φτάσει σε τέτοια επίπεδα ωριμότητας ώστε να μην δικάζει-καταδικάζει τους ηττημένους εγκληματίες πολέμου αλλά και τους...νικητές.Γιατί απλά ακόμα δε μπορώ να ξεχάσω για παράδειγμα πως οι "έξυπνες βόμβες των Αμερικανών σκότωναν αμάχους και μικρά παιδια,ούτε και πως σε ομαδικούς τάφους δεν θάβονταν μόνο άμαχοι νεκροί Βόσνιοι-μουσουλμάνοι αλλά και Σερβοβόσνιοι....

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008

ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΣΤΗ ΜΕΛΙΤΗ...ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΝ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗ...

Εδώ και χρόνια οργανώνεται στη Μελίτη της Φλώρινας πανηγύρι στα πλαίσια της εορτής του Προφήτη-Ηλία στο οποίο δίνουν ενα διαβαλκανικό χρώμα οι συμμετοχές συλλόγων και από τα γειτονικά βαλκανικά κράτη.Φέτος μια ομάδα 30-40 μελών της οργάνωσης Χρυσής Αυγής εμπόδισε στο συνοριακό φυλάκιο με τη γειτονική F.Y.R.O.M. την διέλευση ενός πούλμαν των αυτοαποκαλούμενων "Αιγεατών",μιας ομάδας με παρεμφερείς ιδέες με αυτές της Χρυσής Αυγής από την άλλη πλευρά όμως που φιλοδοξεί την δημιουργία ενός Μακεδονικού κράτους ως τη Θεσσαλονίκη....
Με λίγα λόγια οι μεν επιθυμούν να αποσπάσουν για λογαριασμό τους εδάφη που ανήκουν στην ελληνική επικράτεια,ενώ τους δε θεωρώ πως δεν θα ενοχλούσε η προσάρτηση της γειτονικής F.Υ.R.Ο.Μ. στο ελληνικό κράτος...
Θα μου πεις τι κάθεσαι και ασχολείσαι με ακραία εθνικιστικά σκεπτόμενους ανθρώπους,αρνητές κάθε πιθανής λύσης μέσω αμοιβαίων υποχωρήσεων;;προσωπικά δε θα με ενοχλούσε να τους βάζανε όλους όσους σκέφτονταν έτσι σε μια αρένα και να τους αφήναν να αλληλοεξοντωθούν.Μάλιστα αν και κάποιο κανάλι προέβαλλε αυτή τη ...μάχη σαν ρεάλιτι σοόυ,μιλάμε για τρελλά κέρδη από τις διαφημίσεις.
Αυτό που ειλικρινά με ενόχλει είναι το ότι 30-40 άνθρωποι με την καθιερωμένη για την οργάνωσή τους ανοχή της αστυνομίας διαδραμάτισαν τον ρόλο του συνοριακού φρουρού να πω,του τελωνοφύλακα και εντελώς φασιστικά απαγόρευσαν την είσοδο στη χώρα αλλοδαπών πολιτών.
Αλήθεια πού βρισκόταν εκείνη τη στιγμή κάποιος αρμόδιος της ΕΛ.ΑΣ.;;θαύμαζε το μαγευτικό τοπίο της περιοχής;;μίλαγε στο κινητό για να μάθει τι καλό θα έτρωγε το μεσημέρι;;ή μήπως είδανε τα παιδιά τους γνωστούς τους,τους "κολλητούς" τους και είπανε..."έλα μωρέ,δικά μας παιδιά είναι..."
Εν έτει 2008 παραμένει ακόμα επίκαιρο το ερώτημα...."Ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο;;;"
Εκτός δηλαδή,και αν συμβαίνει κάτι τέτοιο να μας το πούνε κι εμάς να ξέρουμε,το Υπουργείο Δημοσίας Τάξης λόγω έλλειψης κονδυλίων αποφάσισε να επιστρατεύσει τα μέλη οργανώσεων που έχουν ήδη αρκετές φορές κατηγορηθεί για παράνομη δράση,όπως η Χρυσή Αυγή,για να πληρώσουν κενές θέσεις συνοριοφυλάκων αμισθί...ή αν ο πρωθυπουργός αποφάσισε να αναθέσει το Υπουργείο Εξωτερικών στους ταγούς τέτοιων οργανώσεων....
"Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα...χωρίς εμένα"

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008

pliatsikas ta dakria tis liakadas

Πνιγμένοι άγγελοι κοιμούνται στους βυθούς
μα οι ουρανοί είναι γεμάτοι με ναυάγια
ξύπνα τους έρωτες που έχεις μυστικούς
μ’ ένα σου νόημα λύσε όλα μου τα μάγια.

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ....ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ

"Σήμερα,Πέμπτη εκδικάζεται ενώπιον του επταμελούς Πειθαρχικού Συμβουλίου του Αρείου Πάγου, η πειθαρχική αγωγή που άσκησε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς σε βάρος του προέδρου της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος, Σωτήρη Μπάγια για τις κριτικές απόψεις που εξέφρασε πάνω σε θέματα λειτουργίας της Δικαιοσύνης."(πηγή www.in.gr)
Μα δεν είμαστε καλά....ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ και μάλιστα ΕΠΙΚΡΙΤΙΚΕΣ για τη λειτουργία της ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ;;;;Πώς είναι δυνατόν κύριε Μπάγια να ασκείτε κριτική σε ένα θεσμό που θεωρείται αξιόπιστος από το....1% του ελληνικού πληθυσμού;;;
Ας σοβαρευτούμε....η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού δεν εμπιστεύεται βάσει δημοσκοπήσεων την "ανεξάρτητη δικαιοσύνη".Άλλωστε το σκάνδαλο με το παραδικαστικό κύκλωμα δεν ανήκει και στο τόσο πια μακρινό παρελθόν.Παρουσιάζεται λοιπόν μιά κριτική φωνή και μάλιστα μέσα από το χώρο της ίδαις της δικαιοσύνης...Αντίδραση:ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗ ΑΓΩΓΗ.
Μια αντίδραση που θα μπορούσε να ερμηνευθεί στα πλαίσια της λαΐκής φράσης¨τα εν οίκω μη εν δήμω",σα να λάμε δηλαδή εντάξει ξέρουμε ότι η διακαιοσύνη δε λειτουργεί αψεγάδιαστα αλλά....μη το βγάζουμε και παραέξω...ή ακόμα χειρότερα μια τέτοια κλήση σε απολογία θα μπορούσε να ενταχθεί σε μια λογική φιμώματος της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης και της άσκησης κριτικής.Αλήθεια...η προστασία του συνταγματικού δικαιώματος όλων μας της ελευθερίας της έκφρασης και της ελευθεροτυπίας επαφίεται σε δικαστικούς λειτουργούς που έχουν παρεμφερείς απόψεις επί του θέματος με τον κ. Σανιδά;;;
Μήπως τελικά στις μέρες μας βρισκόμαστε θεατές σε μια αναβίωση αρχαίας τραγωδίας που η ησυχία και η τάξη διαδραματίζουν τον ρόλο του ουρίου ανέμου,ο κάθε κ.Σανιδάς ταυτίζεται με τον Αγαμέμνονα και η ελευθερία της έκφρασης με την Ιφιγένεια;;;και αν ναι,την από μηνχανής θεά,την Άρτεμη,ποιος καλείται να ενσαρκώσει αν όχι ο καθένας από εμάς;;;
Σε κάθε περίπτωση πάντως μόνο θλίψη μποτούν να προκαλούν τέτοιες ενέργειες....και να φέρνουν στο μυαλό μια παιδική απορία....
"Μαμά,τι θα πει ανεξάρτητη δικαιοσύνη;;;;"