Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008

BLOG - GAME Part I

Κατόπιν προσκλήσεως από Christina Noe αναδημοσιεύω το παρακάτω κείμενο-πρόσκληση σε ένα blogοπαίχνιδο

"Το παιχνίδι φαντάζομαι το ξέρετε αλλά παραθέτω τους κανόνες όπως και να'χει....

Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι οι εξής:
1- Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2- Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3- Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4- Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5- Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο"


Το βιβλίο είναι το "ΑΝΤΙΓΝΩΣΗ-τα δεκανίκια του καπιταλισμού" της Λ.Ζωγράφου.Το απόσπασμα που ζητείται από το παιχνίδι είναι το εξής..

"...από την άλλη ,ο Ιωάννης εκφράζεται αυστηρότατα κατά των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων και αυτό μας βάζει αντιμέτωπους μ'ένα από τα μεγάλα αινίγματα που προκύπτουν από τις ανακαλύψεις του Qumran.Ο Φίλων και ο Ιώσηπος αναφέρουν πάντα 3 μεγάλες αιρέσεις εβραϊκές:τους Φαρισαίους,τους Σαδδουκαίους και τους Εσσαίους.Για το ότι πουθενά στα Ευαγγέλια δεν αναφέρονται οι Εσσαίοι μάλλον π΄ρεπει να αναζητήσουμε τη λύση στο ότι ο Ιωάννης δεν ονομάζει παρά τις αιρέσεις που είναι αντίθετές του..."

Και για να συνεχιστεί η αλυσίδα καλώ τους yannis78,mechanicos,katerina,sofia kai giannis(menoiazei)!!

Υ.Γ. αν κάποιος/-α δε συμμορφωθεί....θα τον/την καταλάβω...
Υ.Γ.2 Ρε dagda φτίαξε κι εσυ μια ιστοσελίδα και παίξε αν θες και διαβάζεις

Κυριακή 30 Μαρτίου 2008

1000 ΚΛΙΚΣ...ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!!

Η επισκεψιμότητα του blog έφτασε τον μαγικό άριθμό 1000!!Τι κι αν πολλά από αυτά τα κλικς τα έκανα ο ίδιος για να ελέγξω αναρτήσεις,σχόλια και τα υπόλοιπα στοιχεία που συναποτελούν το blog...Τι κι αν πολλά απο αυτά έγινα από τους ίδους φίλους αναγνώστες.Ίσα ίσα οι επαναλαμβανόμενες επισκέψεις είναι αυτές που με χαροποιούν ιδιαίτερα,γιατί σημαίνει πως όλοι εσείς περιμένετε με μεγάλη ή μικρή αγωνία κάποια νέα ανάρτηση,φωτογραφία ή βίντεο.Χωρίς πολλά λόγια λοιπόν....1000 ευχαριστώ σε όλους εσάς...ένα για κάθε κλικ και σύντομα να τα ξαναπούμε για τα 2000 κλικς

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008

ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ...

Το σαββατοκύριακο που μας περάσε το 28% της συνολικής ενέργειας που καταναλώθηκε στην Ισπανία προήλθε απο τα αιολικά της πάρκα.Στην Γερμανία επεξεργάζονται απορρίματα και παράγουν βιοκαύσιμα για τη βιομηχανία τους.Στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες γίνονται τεράστιες επενδύσεις στη μελέτη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.Μα καλά τρελάθηκαν αυτοί οι Ευρωπαίοι...
Πρόσφατα στην Ελλάδα ακούστηκε ότι λόγω της συνεχιζόμενης απεργίας στη ΔΕΗ μειώθηκαν επικίνδυνα τα αποθέματα λιγνίτη,με συνέπεια να ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός πανελλαδικού blackout.Ταυτόχρονα η ολοένα και συνεχιζόμενη αύξηση της τιμής του πετρελαίου έχει οδηγήσει τη μέση ελληνική οικογένεια να μέτέρχεται άλλων τρόπων για να ζεσταθεί,όπως η χρήση πολλών στρωμάτων ρούχων,η διαρκής κίνηση κλπ,μιας και η ανέχεια επιβάλλει την περιορισμένη χρήση του πετρελαίου.Άσε που τα αποθέματα τελειώνουν σιγά σιγά.
Τι να κάνουμε αδέρφια...Δυστυχώς γεννηθήκαμε στην πιο καταραμένη χώρα του κόσμου απο ενεργειακή άποψη.Σε μια χώρα που ο Θεός την δημιούργησε σαν μια προεπισκόπηση της κόλασης...Σε μια χώρα που ο ήλιος δε λάμπει 11 μήνες το χρόνο για να μπορούμε κι εμείς να εκμεταλλευτούμε την ηλιακή ενέργεια...Κρίμα!Ζούμε σε μια χώρα που οι άνεμοι σπανίζουν καθόλη τη διάρκεια τοι έτους κι εμφανίζνται με συχνότητα κομήτη.Ζούμε σε μια χώρα που δεν παράγει παρά ελάχιτα απορρίμματα καθημερινά και για αυτά επαρκούν οι χώροι υγειονομικής ταφής...Ξαναδιαβάζω τις τελευταίες γραμμές...όχι δεν κάνω λάθος,δεν μπορεί να κάνω λάθος,γιατί αλλιώς μάλλον αυτοί που χαράζουν την ενεργειακή πολιτική της χώρας τα τελευταία χρονια μας δουλεύουν πολύ άσχημα...Και το χειρότερο είναι ότι υποθηκεύουν κάτι που δεν τους ανήκει...το μέλλον.Γιατί κύριοι υπουργοί,βιομήχανοι και λοιποί εμπλεκόμενοι το περιβάλλον δεν το κληρονομήσατε από τους προγόνους σας,το δανειστήκατε από τις επόμενες γενιές...

ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ...ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ ΜΟΥ;;;

Παρακαλώ δώστε προσοχή στο παρακάτω κείμενο...Πριν 2 μήνες έκανα μια ακτινογραφία θώρακος στα πλαίσια κάποιων γενικών εξετάσεων.Πήρα μόνο τη γνωμάτευση από το νοσοκομείο κι έκαν τη δουλεία μου.Δυστυχώς όμως χρειάζομαι τώρα και την ακτινογραφία για κάποιο λόγο.Πήγα στο νοσοκομείο να τη ζητήσω αλλά μου είπαν πως έχει χαθεί ή καταστραφεί....
Χτες το βράδυ έβλεπα στην τηλεόραση Ευαγγελάτο όπου πληροφορήθηκα ότι οι ακτινογραφίες που "χάνονται" ή "καταστρέφονται" καταλήγουν σε ειδικά εργαστήρια,λόγω του αργύρου που περιέχουν.Εκεί με την κατάλληλη επεξεργασία αφαιρείται το εμπεριεχόμενο ασήμι και μεταπωλείται σε εργαστήρια αργυροχρυσοχοϊας,όπου χρησιμοποιείται γιοα την κατασκευή κοσμημάτων,εικόνων κλπ.Κάνω λοιπόν έκκληση σε όλους εσάς εκεί έξω...ελέγξτε τα ασημένια σας σκέυη και κοσμήματα και αν σε αυτά εμπεριέχονται τμήματα της ακτινογραφίας μου,παρακαλώ ενημερώστε με!!!
Πέρα από την πλάκα το θέμα είναι αρκετά σοβαρό.Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι και κυρίως αυτοί που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού(παιδιά-ηλικιωμένοι)αναγκάζονται να εκτίθενται εκ νέου στη ραδιενεργή ακτινοβολία προκειμένου κάποιοι επιτήδειοι να θησαυρίζουν.Και μάλιστα ας έχουμε στο μυαλό μας ότι η ακτινοβολία αυτή λειτουργεί συσσωρευτικά και θα πρέπει κατά το δυνατόν να αποφεύγεται.Για να μη θίξω το θέμα της ευαισθησίας των προσωπικών δεδομένων,όπως είναι η κατάσταση υγείας του καθενός μας,που εκτίθεται κατά τη διαδικασία της πώλησης των ακτινογραφιών...Δυστυχώς η συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων που θυσιάζουν τα πάντα στο βωμό του κέρδους,ενισχύεται από την δική μας ανοχή...

Τρίτη 25 Μαρτίου 2008

1821...ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟ...Ή ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΕΡΟΣ Ι

Αγαπημένε μου δάσκαλε,

Έχουν περάσει κάπου 18 χρόνια από τότε που μαθητής της ΣΤ΄ δημοτικού σε άκουγα από τα τελευταία θρανία στο μάθημα της ιστορίας να μου μιλάς για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων κατά των Τούρκων,για την αυστηρά εθνικού χαρακτήρα τιμημένη Επανάσταση του 1821.Αφηνόμουν στις διηγήσεις σου και νοητά μεταφερόμουν στα πεδία των μαχών δίπλα στον Κολοκοτρώνη,στον Καραϊσκάκη,στον Ανδρούτσο.Μέσα σε δευτερόλεπτα βρισκόμουν από τη Μολδοβλαχία πλάι στον Υψηλάντη,στον Μωριά στο πλευρό του Παπαφλέσσα και από το Μεσολόγγι και τους Μποτσαραίους πάνω στο πυρπολικό του Κανάρη.Τι μαγική στα αλήθεια εποχή,που η παιδική φαντασία αψηφούσε τους νόμους του χωρόχρονου,,,
Κι όμως θυμάμαι το βλέμμα σου θολό να μου μιλάει για το Ρήγα,που προσπαθούσε για την εξέγερση όλων των λαών της Βαλκανικής ενάντια σε Τουρκους αλλά και συμπατριώτες τους προύχοντες.Θυμάμαι κάποιες μικρές και σύντομες αναφορές στον Ανώνυμο Συγγραφέα της "Ελληνικής Νομαρχίας" να καταφέρεται και να κατακεραυνώνει Φαναριώτες και Πατριαρχείο.Και κάτι είχες πει για τον Παπαφλέσσα,τον διαβολόπαπα όπως τον αποκαλούσαν οι ΕΛΛΗΝΕΣ προεστοί και μεγαλόσχημοι ιερείς,που μετερχόταν πάσης φύσεως τέχνασμα για να τους πείσει πως είχε πια σημάνει η ώρα του ξεσηκωμού αλλά ο ήχος του κουδουνιού σκέπασε την αναφορά σου στις αντιρρήσεις τους,προκειμένου να μη χάσουν τα όποια προνόμιά τους.Κάτι μου έκρυβες;;...κάτι μας έκρυβες;;...σε ανάγκαζαν κάποιοι να μας κρύβεις κάτι;;;....
Τα χρόνια πέρασαν,μπήκα στο πανεπιστήμιο στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας.Κι εκεί στα σπουδαστήρια της σχολής,στα βιβλία τα σχετικά με την περίοδο του 1821 που όμως και πάλι δεν αποτελούσαν επίσημα συγγράματα για τα μαθήματα της σχολής νομίζω πως ανακάλυψα τα αίτια για το θολό σου βλέμμα.Διάβασα για Πατριάρχες που αναθεμάτιζαν τους πρωταγωνιστές ήρωες της Επανάστασης....Διάβασα για Φαναριώτες και Κοτσαμπάσηδες που ζητούσαν από τους Τούρκους να διαφυλάξουν τις περιουσίες τους από Αρματωλούς και Κλέφτες...Διάβασα πως οι απλοί πολεμιστές,με τα παλιά ρούχα,τα τρύπια τσαρούχια και τα ελάχιστά όπλά πάλευαν για να ξεφύγουν από τη φτώχια τους,μια φτώχια που τους επέβαλλε η σκληρή φορόλογία των συμπατριωτών τους Προκρίτων....Διάβασα πως ο αμμόρφωτος λαός που προσέτρεξε στο επαναστατικό κάλεσμα δεν το έκανε με πρωταρχικό στόχο τη δημιιουργία ενός εθνικού κράτους(τέτοια σπάνιζαν άλλωστε στην Ευρώπη την εποχή εκείνη)αλλά για την κατάργηση των ταξικών διακρίσεων,της κοινωνικής αδικίας,της συσσώρευσης των προνομίων στα χέρια τον ολίγων...
Αγαπημένε μου δάσκαλε όχι δε σου κρατώ κακία,ούτε καν παραπονιέμαι.Είμαι σίγουρος πως αυτά που έμαθα στο Πανεπιστήμιο τα ήξερες.Τα είχες μάθει κι εσύ στα φοιτητικά σου χρόνια.Αλλά κάποιοι δεν σε άφηναν να τα πείς.Δεν σε άφηναν να πεις πως η εξέγερση του 1821 ήταν πρωταρχικα ΤΑΞΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ και δευτερευόντως ΕΘΝΙΚΗ.Για αυτό το βλέμμα σου ήταν θολό,το καταλαβαίνω τώρα.Ήθελες να απολογηθείς στο μαθητικό κοινό σου για αυτήν την επιβαλλόμενη και λογοκριτική παραποίηση και διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας.Θυμώνω με αυτούς που στο επέβαλλαν,με τους συντάκτες του αναλυτικού προγράμματος μαθημάτων,με τους γονείς που θα σε λίντσαραν αν δίδασκες κάτι άλλο από αυτό που οι ίδιοι είχαν διδαχτεί σε εποχές με κυρίαρχο δόγμα το "ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ".Γιατί αυτή η κοινωνία δεν έχει μάθει ακόμα να μην είναι μισαλλόδοξη.Δεν έχει μάθει να δέχεται την αλήθεια αν αυτή δεν συνάδει με τα πολιτικά και θρησκευτικά της πιστεύω...


Με αγάπη κι εκτίμηση
ο μαθητής σου
Δημήτρης

Κυριακή 23 Μαρτίου 2008

Τα κατά συνθήκη ψεύδη ή όταν ένας άντρας λέει ψέμματα,το κάνει για ένα αξιοπρεπή και συνετό λόγο!

Μια μέρα ένας ξυλοκόπος εκεί που πελεκούσε ένα κορμό δίπλα σ' ένα ποτάμι, του φεύγει το τσεκούρι και πέφτει μέσα στο θολό νερό.

Μεγάλη η ζημιά και τον είχαν πάρει σχεδόν τα κλάματα, όταν εμφανίζεται ο Κύριος και τον ρωτάει:
- Γιατί κλαις;
Ο ξυλοκόπος του λέει για το τσεκούρι, ο Κύριος βυθίζεται στο ποτάμι και, όταν ξαναεμφανίζεται, κρατάει ένα χρυσό τσεκούρι:
- Αυτό είναι το τσεκούρι σου; τον ρωτάει.
Ο ξυλοκόπος απαντάει:
- Όχι!
Ο Κύριος ξαναβυθίζεται και εμφανίζεται με ένα ασημένιο τσεκούρι:
- Αυτό είναι το τσεκούρι σου; ρωτάει.
Ο ξυλοκόπος:
- Όχι!
Τρίτη βουτιά ο Κύριος και βγαίνει με ένα σιδερένιο τσεκούρι:
- Μήπως, αυτό είναι το τσεκούρι σου;
- Ναι !!! Αυτό είναι !!!
Ο Κύριος χάρηκε για την τιμιότητα του ξυλοκόπου και του χάρισε ΚΑΙ τα άλλα δυο πολύτιμα τσεκούρια.
Ο ξυλοκόπος γύρισε σπίτι του πασιχαρέστατος...
Μετά από καιρό, καθώς έκαναν βόλτα με τη γυναίκα του άκρη - άκρη στο ποτάμι, τρώει αυτή μια γλίστρα και παρ' την μέσα.

Ο ξυλοκόπος, που δεν ήξερε μπάνιο, το 'ριξε στο κλάμα, οπότε να σου πάλι ο Κύριος:
- Γιατί κλαις;
- Κύριε, η γυναίκα μου έπεσε μέσα στο ποτάμι!
Ο Κύριος ρίχνει μια βουτιά και βγαίνει με την Κλώντια Σίφερ:
- Αυτή είναι η γυναίκα σου;
- Ναι! φώναξε ο ξυλοκόπος.
Ο Κύριος έγινε έξαλλος:
- Τι λες, ρε ψεύτη του κερατά!
Ο ξυλοκόπος:
- Συγχώρεσέ με, Κύριε... πρόκειται για παρανόηση...
Αν έλεγα 'όχι' στην Κλώντια Σίφερ, μετά θα μου έβγαζες τη Σάρον Στόουν... και αν έλεγα 'όχι' και σ' αυτήν, μετά θα μου έβγαζες τη γυναίκα μου... εγώ θα έλεγα ναι... και θα μου τις έδινες και τις τρεις... αλλά, Κύριε, εγώ είμαι ένας φτωχός ξυλοκόπος, πώς να τις συντηρώ ΤΡΕΙΣ γυναίκες;..... γι' αυτό είπα 'ναι'!


Υ.Γ.Ευχαριστώ το φίλο μου Γίαννη Κ. για την γνωστοποίηση αυτής της..."ηθικοπλαστικής" ιστορίας μέσω e-mail.

Σάββατο 22 Μαρτίου 2008

ΡΙΞΤΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ...ΑΞΙΖΕΙ!

Περιδιαβαίνοντας το διαδίκτυο και κυριως διάφορα blogs έπεσα πάνω στο blah-blasphemy.blogspot.com.Χωρίς πολλά λόγια συγχαρητήρια στον(στους) συνblogger(s) τόσο για τα άρθρα τους όσο και κυρίως για τις ανατρεπτικών απαντήσεων δημοσκοπήσεις τους.Keep blogging!!!!

ΔΡΟΜΟΙ ΚΛΑΣΣΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ....

2000,Μάρτης.Έχω επισκεφτεί την Ιταλία για ένα τριήμερο.Πιο συγκεκριμένα 2 μέρες έμεινα στη Ρώμη και μια ημέρα ταξίδεψα με αυθημερόν επιστροφή στη ΦΛωρεντία.Φανταστική εμπειρία,που τη συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους.Όμως προσοχή!!Για κανένα μα κανένα λόγο μην επιχειρήσετε ένα τέτοιο ταξίδι οδηγώντας οι ίδιοι....
Η εθνική όδος που συνδέει τη Ρώμη με τη Φλωρεντία η autostrada di sole η οποία ειρήσθω εν παρόδω έχει κατασκευαστεί γύρω στα 1935-1940 αποτελεί έναν άθλιο δρόμο,που πιστός στο ρωμαϊκό ρητό πως "η ευθεία είναι η συντομοτέρα οδός" στερείται στροφών,πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.Σε απλά ελληνικά 3 ώρες διαδρομή με 5 το πολύ στροφές...έλεος βαριέσαι του θανατά.Για να μη μιλήσω για το οδόστρωμα,που οι έλαχιστες ταλαντεύσεις του προσφέρουν ένα ευχάριστο νανούρισμα σε οδηγό κι επιβάτες...
Α ρε Ελλαδάρα αθάνατη...Γιατί με εξαίρεση την ευθεία των Τεμπών και της Τρίπολης όλοι σου οι οι δρόμοι φροντίζουν να κρατούν τον οδηγό σε εγρήγορση.Του μαθαίνουν να είναι πάντα στην "τσίτα" για να αποφύγει ότι πιο πιθανό ή απίθανο βρεθεί στο δρόμο του,από μια απλή λακούβα μεγέθους σεληνιακού κρατήρα μέχρι τις σακούλες με αποφάγια ενός προηγηθέντος οχήματος.Δεν αφήνουν κανένα να κοιμηθεί με τις απίθανες στροφές τους και με τις μεταβολές του υψώματος που θυμίζουν κενά αέρος.Του προσφέρουν τέλος μουσική παιδεία καθώς συνάδουν απόλυτα με τη μελωδία των "Κυμάτων του Δούναβη" του Στράους.
Και δε μιλάω μόνο για το εθνικό δίκτυο αλλά και για το αστικό.Αν δεν κάνεις μια δοκιμαστική διαδρομή στη Θηβών για παράδειγμα,πώς θα καταλάβεις αν χρειάζεσαι καινούργιες αναρτήσεις, ή αν τα τακάκια στα φρένα σου είναι σε καλή κατάσταση.
Ας σοβαρευτούμε...είναι αλήθεια πως σαν Έλληνες οδηγοί δεν έχουμε και την καλύτερη οδηγική παιδεία,Είναι αλήθεια πως οι περισσότεροι αποκτήσαμε το δίπλωμα οδήγησης πληρώνοντας κάτι extra.Ωστόσο με αυτούς τους δρόμους αμφιβάλλω αν και η αυτού μεγαλειότητα ο Σουμάχερ ο ίδιος θα μπορούσε να οδηγεί δίχως να εμπλέκεται σε ατυχήματα.Και αναρωτιέμαι...πού καταλήγουν τα χρήματα από τα διόδια των εθνικών οδών;;Γιατί λένε πως προορίζονται για έργα οδοποιίας.Είλικρινά δεν έχω κανένα πρόβλημα να πληρώσω τα διπλά διόδια αν το οδοστρωμα συτνηρείται σε καλή κατάσταση,υπάρχει διάζωμα στη μέση και επαρκής φωτισμός.Σε κάθε άλλη περίπτωση τα κλαίω τα λεφτά των διοδίων,με εξαίρεση αυτά της Αττικής οδού.Αναρωτιέμαι αν θα καταφέρω ποτέ να γυρίσω σπίτι μου μετά απο οδήγηση μισής ώρας δίχως να χρειάζεται να πάρω παυσίπονο για τον πονοκέφαλο...


Υ.Γ.Κάπου είχα ακούσει για την ύπαρξη ενός site στο internet,στο οποίο διάφοροι συνειδητοποιημένοι πολίτες ενημερώνουν για την ύπαρξη κακοτεχνιών σε δρόμους της Αττικής.Αν κάποιος γνωρίζει την διεύθυνση ας την γνωστοποιήσει μέσω σχολίου.

Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ Ή ΑΦΑΝΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ...


Άντε πάλι αύριο 19 Μαρτίου θα παραλύσει η χώρα από την πανελλαδική απεργία ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.Δεν αντέχω άλλο,βαρέθηκα.Μα τι στο καλό θέλουν πια και αυτοί οι εργαζόμενοι;;;

Αντί να ευγνωμονούν που μια τόσο σοβαρή κυβέρνηση καταπιάστηκε με το μέλλον τους,αντί να ευχαριστούν το Θεό που έστειλε μια τόσο σοφή γυναίκα κι εκείνη με τη σειρά της έστιψε το κεφάλι της προκειμένου να εξασφαλίσει την παροχή σύνταξης στους απόμαχους της εργασίας τι κάνουν αυτοί;;;ΑΠΕΡΓΙΑ και ξανά μανά ΑΠΕΡΓΙΑ.Αχ!!

"ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος"

Δεν κατάλαβα δηλαδή,για ποιό λόγο πρέπει οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα να ενταχθούν στα βαριά και ανθυγιεινά;;Λες και κουβαλάνε οι ίδιοι τις σακούλες και όχι τα φορτηγά...

Για ποιό λόγο κάποιο πρέπει οι μητέρς με ανήλικα παιδιά να βγαίνουν στη σύνταξη στα 50;;;Τι έχουν να προσφέρουν στα παιδιά τους εκτός από το να τα πρήζουν για να διαβάζουν....εφιάλτης!!

Για ποιό λόγο πρέπει οι άνθρωποι να δουλεύουν μόνο 35 χρόνια.;;;Αυτό ίσχυε όταν ο μέσος όρος ηλικίας ήταν στα 65-68 χρόνια.Σήμερα όμως που το προσδόκιμο της ζωής έχει ανέβει στα 80;;;;Τι να κοπροσκυλίαζουν στα καφενεία και να μην έχουν πως να περάσουν τον καιρό τους;;Αργία μήτηρ πάσης κακίας,που λέγανε και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι...Δηλαδή πιστεύει κανείς πως αν πρότειναν στον κ Μητσοτάκη στην ηλικία που βρίσκεται να εργαστεί σαν πρωθυπουργός και πάλι θα αρνιόταν;;;

Και οι κακότυχοι οι βουλευτές....που πρέπει να συμπληρώσουν 8 έτη σκληρής και κοπιαστικής εργασίας στην άσκηση εξουσίας ή στον έλεγχο αυτής για να συνταξιοδοτηθούν με πενιχρές συντάξεις....αυτούς δεν τους σκέφτεται κανείς....;;;;


Τέλος όμως η πλακίτσα.Καιρός να σοβαρευτούμε.Το ασφαλιστικό δεν λύνεται με αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.Δεν λύνεται με αυξήσεις των εισφορών των ασφαλισμένων.Λύνεται με την επιστροφή των χρημάτων στα αποθεματικά των ταμείων,των χρημάτων που όλες οι κυβερνήσεις διασπάθισαν ανάλογα με τις ανάγκες τους.Λύνεται με την καταπολέμηση της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας.Λύνεται με την πάταξη της εισφοροδιαφυγής από την μεριά των εργοδοτών.

Αυτό που η κυβέρνηση ευαγγελίζεται σαν τη μεγάλη ασφαλιστική μεταρρύθμιση δεν έιναι παρά μια απλή χορήγηση Depon σε ασθενή που πάσχει από καρκίνο και μάλιστα στα τελευταία του στάδια.Γιατί δυστυχώς αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση....σε λίγα χρόνια τον μόνο ορισμό της λέξης "ΣΥΝΤΑΞΗ" που θα διδάσκω στους μαθητές μου και θα μπορούν να κατανοήσουν θα είναι η σύνταξη ενός κειμένου....Υποκείμενο-Ρήμα-Αντικείμενο....




Υ.Γ. Πάντως από όλες τις απεργίες των τελευταίων ημερών πιο πολύ μου αρέσουν αυτές της ΔΕΗ,ειδικα τις τελευταίες ημέρες που υπάρχει και το ενημερωτικό δελτίο για το πότε θα γίνουν ανα περιοχή,οργανώνομαι καλύτερα....κεράκια,ραδιοφωνάκι με μπαταρία,κρασάκι.Τελίκα η μη ύπαρξη ρέυματος μας κάνει πιο ροματνικούς....

ΑΡΓΟΣ ΧΟΡΟΣ....

Αυτό το ποίημα γράφτηκε από μια έφηβη στην Ιταλία,που πάσχει από καρκίνο.Στους έντονους και εντατικούς ρυθμούς ζωής που όλοι αναγκαζόμαστε να ζούμε καμιά φορά ξεχνάμε τα πραγματικά ουσιώδη πράγματα.Ευχαριστώ την Αγγελική Σ. για τη συγκίνηση που μου προσέφερε στέλνοντάς μου το σχετικό mail...
ΑΡΓΟΣ ΧΟΡΟΣ
Έχεις σταματήσει ποτέ να κοιτάξεις τα παιδιά που παίζουν;
Ή να ακούσεις τον ήχο της βροχής που πέφτει στη γη;
Ή να κοιτάξεις την τρελή κούρσα μιας πεταλούδας;
Ή να παρατηρήσεις τον ήλιο που χάνεται μέσα στη νύχτα;
Χαμήλωσε ταχύτητα Μην χορεύεις τόσο γρήγορα
Ο χρόνος είναι λίγος
Η μουσική δεν θα διαρκέσει για πάντα
Περνάς κάθε σου μέρα στα γρήγορα;
Όταν ρωτάς κάποιον “τι κάνεις”
ακούς ποτέ σου την απάντηση;

Στο τέλος της ημέρας
ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου
με χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό σου;
Καλά θα κάνεις να κόψεις ταχύτητα.
Μη χορεύεις τόσο γρήγορα.
Ο χρόνος είναι λίγος.
Η μουσική δε θα διαρκέσει για πάντα
Είπες ποτέ στο παιδί σου
«θα το κάνουμε αύριο»
χωρίς να προσέξεις μέσα στη βιασύνη σου
την απογοήτευσή του;
Έχεις χάσει ποτέ σου
έναν καλό φίλο
μόνο και μόνο επειδή δεν έβρισκες το χρόνο
να του τηλεφωνήσεις

Καλά θα κάνεις να κόψεις ταχύτητα.
Μη χορεύεις τόσο γρήγορα.
Ο χρόνος είναι λίγος.
Η μουσική δε θα διαρκέσει για πάντα.
Όταν αγχώνεσαι και τρέχεις όλη τη μέρα
Είναι σα να έχεις ένα δώρο που δεν το άνοιξες ποτέ…
Και που το πέταξες
Η ζωή δεν είναι μια κούρσα ταχύτητας
Ζήσε χαλαρά.
Άκου τη μουσική

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

Η 21η Μάρτη έχει καθιερωθεί ως η παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσιμού.Στα πλαίσια αυτού θα διοργανωθεί στην Πλατεία Συντάγματος στις 6μμ συγκέντρωση και συναυλία με συμμετοχή των: Γ.Γιοκαρίνη,Σ.Δρογώση,Μ.Κωχ,Μ.Φάμελου,Θ.Παπακωνσταντίνου,Γ.Χαρούλη,
Magic De Spell,Graviton,Υπόγεια Ρέυματα και πολλών άλλων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών.
Την όλη εκδήλωση διοργανώνουν η ΓΣΕΕ,η ΑΔΕΔΥ, η ΟΛΜΕ,το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ,το Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών καθώς και μια σειρά από κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις και τμήματα νεολαιών.
Σε μια εποχή που πυκνώνουν οι επιθέσεις μελών φασιστικών και νεοναζιστικών οργανώσεων παγκόσμια αλλά και στην Ελλάδα προεξεχούσης της Χρυσής Αυγής,σε μια εποχή που αστυνομικοί βασανιστές-ανθρωποφύλακες επιτίθενται από κοινού με χρυσαυγίτες εναντίον αντιεξουσιαστών-αντιφασιστών,σε μια εποχή που αστυνομικοί υπέυθυνοι για δολοφονίες ή βασανισμούς κρατουμένων με μοναδικό τους έγκλημα το ότι γεννήθηκαν κάπου αλλού αθωώνονται ή πέφτουν στα "μαλακά",σε μια εποχή που εθνικοσοσιαλιστικές απόψεις πατριδοκαπήλων "Ελληναράδων" ακούγονται στο ελληνικό κοινοβούλιο(βλ. ΛΑΟΣ)κρίνεται αναγκαία η μαζική μας παρουσία σε ανάλογες εκδηλώσεις.
"Ντόπιοι και Μετανάστες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε.Είμαστε σύμμαχοι και συναγωνιστές στην πάλη για ένα καλύτερο αύριο.Αγωνιζόμαστε ενάντια στο ρατσισμό και στην καταστολή,τη φτώχεια,την ανεργία και την ανασφάλιστη εργασία..."όπως αναφέρεται σε σχετικό με την εκδήλωση φυλλάδιο.
Είναι σίγουρο πως κυβερνητικοί και άλλοι αξιωματούχοι θα προβούν σε "μεγαλόστομες" δηλώσεις κι ευχολόγια,προτού πάνε σπίτι τους να επισκεφτούν τον ανασφάλιστο Ινδό κηπουρό-φύλακα φιλοξενούμενό τους(γνωστός τέως υπουργός με 8 γράμματα που αρχίζει από Μαγγ...και τελειώνει σε ...ίνας).Σημασία έχει να βρεθεί εκεί ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων για να βροντοφωνάξει το κεντρικό σύνθημα της εκδήλωσης:

"ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΝΑ ΧΩΡΑΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ"

Η ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΗΘΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΘΙΜΩΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ...


Ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια για τη διατήρησαη της ιστορικής συνέχειας στο διηνεκές του χρόνου ενός οιουδήοτε ιστορικού υποκειμένου αποτελεί η διαρκής τήρηση των πατρογονικών εθίμων.Έτσι μετά τα κάλαντα Χριστουγέννων καιΠρωτοχρονιάς,μετά τις Απόκριες,μετά την Καθαρά Δευτέρα ήταν αναγκαίο να διατηρηθεί και αυτό της απόλυσης του προπονητή του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού.Έτσι εχθές 11/03 ανκοινώθηκε η "κοινή συναινέσει" λύση του συμβολαίου του Λεμονή και η αντικατάστασή του από τον μέχρι πρότινος βοηθό του Ισπανό Σεγκούρα.



Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω ποιός φταίει για το αγωνιστικό πρόσωπο που παρουσιάζει στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός.Δεν ξέρω αν η τακτική του Λεμονή που είχε σαν αποτέλεσμα τα πρώτα "ευρωπαϊκά διπλα" δεν έκανε για το ελληνικό πρωτάθλημα.Δεν ξέρω αν έχει ήδη αποφασιστεί να δοθεί η κούπα στον παναθηναϊκό για τα 100 του χρόνια.


Ξέρω όμως πως οι ίδιοι παίχτες που έκαναν τη Βέρντερ να υποκύπτει δεν μπορούσαν να κερδίσουν τον Αστέρα Τρ.Ξέρω πως η ίδια ομάδα που κέδισε τη Λάτσιο στη Ρώμη και παρολίγο να ισοφάριζε τη Ρεάλ στην Ισπανία πάιζοντας με 10 παίχτες έπρεπε να στηριχθεί σε ένα νομικό λάθος για να κερδίσει τους 3 βαθμούς με τον Απ.Καλαμαριάς.Ξέρω τέλος πως ο Λεμονής δε μπορούσε ούτε να σκοράρει,ουτε να μαρκάρει,ούτε να τρέξει μες στον αγωνιστικό χώρο,όταν αυτό δεν το έκαναν ως όφειλαν οι παίχτες.


Δεν είμαι ούτε "Λεμονικός",ούτε "Μπαγιεβιτσικός",ούτε ξέρω γω τι άλλο σε "κος".Ούτε είμαι πρόεδρος ή ιδιοκτήτης της Π.Α.Ε. για να αποφασίζω,ούτε μπορώ να υποχρεώσω έναν παράγοντα να διοικεί το μαγαζί του όπως εγώ θέλω.Είμαι απλά Ολυμπιακός και μάλσιτα άρρωστος 30 χρόνια τώρα.Πιστεύω όμως πως το ταμείο γίνεται στο τέλος,πως πρέπει να αφήνεις ένα προπονητή να τελειώνει τη χρονιά και τότε να τον κρίνεις.


Σαν Ολυμπιακός λοιπόν,θέλω να εκφράσω ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον Τάκη για την ηδονή των δύο ευρωπαϊκών διπλών(αν και μου κόστισαν μισό σερβίτσιo ποτήρια) καθώς και για την τεσσάρα του κυπέλου που άλλαξε το όνομα του προπονητή του Π.Α.Ο. από Πεσέιρο σε...Τεσσέιρο!!






Κυριακή 9 Μαρτίου 2008

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ,ΠΑΡΑΤΑ ΤΑ ΜΟΛΥΒΙΑ,ΚΡΑΤΑ ΓΕΡΑ ΤΟ ΞΙΦΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΖΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ - ΨΩΜΑΙΔΗΣ Σ(Τ)ΟΡΥ...


Ξεκίνησε την καρίερα του ως λαϊκός τραγουδιστής.Πολιτεύτηκε και ο "νοήμων" λαός της Θεσ/νίκης του εμπιστεύτηκε τη θέση του νομάρχη.Την πρωτοχρονιά μοίραζε δώρα ως άλλος άγιος βασίλης και με την έλευση των απόκρεων έβαλε τη μαύρη του στολή,πήρε το ξίφος του και φορεσε τη μάσκα του Ζορό,του τιμωρού,του εκδικητή....


Μια συντομότατη παρουσιάση του Π.Ψωμιάδη,αυτής της πολυσχιδούς προσωπικότητας που τα τελευταία χρόνια έχει βαλθεί να εντυπωσιάζει ολένα και περισσότερο μέρα με τη μέρα...Όχι δε θέλω να του κάνω κριτική,νιώθω πολύ "μικρός",πολύ "λίγος".Άλλωστε στη δημοκρατία οι λαοί έχουν πάντα τους κυβερνήτες που τους αξίζουν (τυχαία πρόεδρος των Η.Π.Α. εκλέχθηκε το "αμερικανάκι" ο Μπους;)Απλά ο πολυδιάστατος χαρακτήρας αυτού του ανθρώπου με τα πολλά πρόσωπα,ιδιότητες και μεταμφιέσεις,που ακόμα και για το τσουνάμι στην Ινδονησία του φταίει το "ψευδοκράτος των Αθηνών"κατά την πρόσφατη ρήση του περισπούδαστου Κ.Ζουράρι γεννά στο φτωχό μυαλό μου ορισμένες απορίες που συνοψίζονται στα εξής:


- Πόση γραφικότητα μπορεί αν χωρέσει σε μια υγιή πολιτική ζωή;


-Ποιό σκοπό εξυπηρετούν όλες αυτές οι κατά καιρούς παράδοξες εμφανίσεις εκτός απλά αν στοχεύουν στον εντυπωσιασμό;


-Τι πολιτικές θέσεις τελικά εκπροσωπεί ο εν λόγω νομάρχης που άλλοτε χρησιμοποιεί ένα λαϊκιστικό σοσιαλιστικό λεξιλόγιο και άλλοτε φαλτσάρει εθνικιστικές κορώνες;


-Κα τέλος αν ένας Σαλονικιός επιθυμεί μια βεβαίωση από τη Νομαρχία θα πρεπει να αποστείλλει επιστολή στην Καισάρεια λίγο πριν τα Χριστούγεννα μαζί με εκατομμύρια άλλα παιδάκια,ενώ η γνησιότητά της θα βεβαιώνεται από την ύπαρξη ενός "Ζ" κα΄τω από την υπογραφή του νομάρχη;;;;;;;


Και όλα αυτά συμβαίνουν στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα στα 2008...

Έλεος....απλά έλεος!!!!!!!

Σάββατο 8 Μαρτίου 2008

Τα όνειρα πεθαίνουν την αυγή....μα ξανάρχονται το επόμενο δείλι


Όπως παρατηρεί και ο Γιάννης στο menoiazei.blogspot.com σε όλους εμάς τους ανθρώπους,για τους οποίους ο Ολυμπιακός δεν είναι μια απλή ομάδα αλλά τρόπος ζωής την περασμένη Τετάρτη το βράδυ μια σκέψη,ένας ευσεβής πόθος,ένα όνειρο κυριαρχούσε στην σκέψη μας...ρε μπας...άλλωστε η μπάλα είναι μεγάλη πουτ...α κατά την ρήση γνωστού Αυστριακού προπονητή,ρε μήπως γίνει τελικά το θαύμα,μήπως έφτασε η ώρα....


Κοιτάω το ρολόι μου ξανά και ξανά.Και καπάκια κοιτάζω την τηλεόραση,το σκορ....3-0 στο 60ο λεπτό, σύνολο σουτ Ολυμπιακού... "0" .Μέχρι το σημείο εκείνο το γήπεδο ήταν κατηφορικό...και με μεγάλη κλίση!Κάπου εκέι η Chelsea το παράτησε και είχαμε κι εμείς το δοκαράκι και την ευκαιρία του Άντζα.


Όχι δεν είμαι απογοτητευμένος...κάθε άλλο.Δεν μπορών να ξεχάσω τα 2 σπασμένα ποτήρια στο σαλόνι μου ένα για κάθε γκολ όταν στη Βρέμη το σκορ γινόταν 1-2 και μετά 1-3.ΔΕν μπορώ να ξεχάσω τη συγκλονιστική προσπάθεια των παικτών του Θρύλου σε Μπερναμπέου και Ολίμπικο.Δε μπορώ να ξεχάσω το 3-0 στο Καραϊσκάκη με τη Βέρντερ και τον κόσμο μας να παραλυρεί..."έτσι ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό".


Και νομίζω πως δεν πρέπει κανείς να τα ξεχάσει και να γυρίσει στη μιζέρια μερικών στην αρχή της χρονιάς με σχόλια τύπου "φταίει ο Λεμονής,ο Κοβάσεβιτς είναι γέρος,ο Κόκαλης δε δίνει λεφτά κλπ".΄Το θεμα είναι απλό...υπάρχει τεράστια διαφορά δυναμικότητας και τα θαύματα δε συμβαίνουν κάθε μέρα.


Ο Ολυμπιακός φέτος στην Ευρώπη ανέβηκε στο πρώτο σκαλί...και όπως γράφει και ο Καβάφης "...κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο,να'σαι περήφανος κι ευτυχισμένος,εδώ που έφτασες λίγο δεν είναι..."Αυτό που πρέπει να γίνει οργανωμένα και προγραμματισμένα του χρόνου είναι αρχικά η διατήρηση της ομάδας σε αυτό το "σκαλί" και ει δυνατόν η άνοδός της ένα σκαλί παραπάνω.Μα για να ξαναγωνιστεί ο Θρύλος στο Champions League μόνο ένας τρόπος υπάρχει...μέσω του πρωταθλήματος που επτά αγωνιστικές πριν το τέλος είναι ορατός ο κίνδυνος απώλειάς του.

Forza Θρύλε λοιπόν για μια ακόμα κούπα και πολλά ευχαριστώ σε αυτούς που μας "ανάγκασαν" να ονειρεύμοαστε την πρόκριση παίζοντας με την Chelsea στους "16" του C.L.

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

ΟΥΡΛΙΑΞΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΣ

Πόσες φορές θυμάμαι ήθελα να πω κάτι και το κατάπινα.Πόσες φορές ένιωθα κάτι σαν αόρατη ύπαρξη να μου κρατάει τα χαλινάρια,να μη με αφήνει να΄"καλπάσω" ελεύθερα στα φανταστικά λειβάδια της έκφρασης, να με κάνει να νιώθω σαν γερασμένο άλογο δεμένο σε ένα πάσσαλο...

Κοίταζα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και τον έφτυνα,ήθελα να ξεράσω τη χολή όλων αυτών των απαγορεύσεων,των φραγμάτων,των εμποδίων....Πρώτα ο οικογενειακός,έπειτα ο σχολικός τέλος ο κοινωνικός καθωσπρεπισμός μου έβαζαν ένα φανταστικό φιμωτρο το οποίο πάντα είχαν την απίτηση να καλύπτω με ένα πλατύτατο όσο και ψεύτικο χαμόγελο.

Έβλεπα παντού γύρω μου καλοκουρδιμένα στρατιωτάκια να δέχονται πειθήνια τα όσα επέβαλλαν άλλοι και να το απολαμβάνουν και από πάνω.Έτσι κι εγώ υποτασσόμουν μέσα στην στρατιωτική παράταξη που μπορεί να άλλαζε σύνθεση ανάλογα με τις εποχές,ποτέ όμως στόχους και διαταγές.

Κάποια στιγμή βιδώθηκα, όλη αυτή η χολή που μου ερχόταν στο στόμα και υπομονετικά την γύριζα στο στομάχι μου καταπίνοντας την,βρήκε δίεξοδο.Άρχισα να μιλάω όπως θέλω,να ντύνομαι όπως θέλω,να κουρεύομαι όπως θέλω.Μίλούσα σε όποιους ήθελα και όπως ήθελα,χωρίς να δίνω δεκάρα τσακιστή για το τι θα πουν για μένα.Έκανα έτσι μια σημαντική ανακάλυψη....Δε με ένοιαζε τι λέγανε οι άλλοι για μένα αρκεί που τα είχα καλά με τον εαυτό μου.

Ο δρόμος δεν ήταν εύκολος και ακόμα δεν είναι.Η ελευθερία στην έκφρασή μου ξεκίνησε πρώτα με γραπτά κείμενα καθώς με αυτά δεν αντιμετώπιζα τα καχύποπτα ή και γεμάτα λοιδωρία μάτια των απέναντι.Ακόμα και σήμερα εκφράζομαι ανετότερα γραπτά παρά προφορικά.Άλλωστε το είπα και πριν...ο δρόμος δεν είναι διόλου εύκολος...μοιάζει με κακοτράχαλο μονοπάτι που σε κ΄΄αθε του λακκούβα μετράω απώλειες στις αποσκευές μου.Απώλειες συναισθηματικές,φιλικές,επαγγελματικές,οικονομικές και άλλων ειδών.Δεν μετανιώνω.Νιώθω σαν επιβάτης αερόστατου που για να πετάξει ψηλότερα και να μην γκρεμοτσακιστεί στα βράχια, πρέπει άμεσα και βίαια να αποκόψει όλα τα περιττά βάρη του αερόστατου...

Γιατί τελικά κατάλαβα πως όσοι δεν μπορούσαν να δεχτούν όσα έλεγα κι έγραφα,όσοι στράβωναν από την πολλές φορές αντισυμβατική συμπεριφορά μου και δεν έμπαιναν στον κόπο να μου εξηγήσουν το γιατί,απλά στράβωναν ήταν οι λιγότερο σημαντικοί,το απόβαρο....

Ακόμα περπατώ σε αυτόν τον δύσκολο δρόμο,μέρα με τη μέρα,μέτρο με το μέτρο.Θα χαρώ να βρώ συνοδοιπόρους όλους εσάς που βρίσκσεστε στην ίδια ή παρόμοια κατάσταση.Μη φωνάζετε αυτό που θέλετε απλά...Ουρλιαξτε το!!Άλλωστε ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος,που κάποιοι λατρεύουν ως Χριστό είχε πει..."Αλλοίμονό σας όταν όλοι οι άνθρωποι μιλούν κολακευτικά για σας...."

Βιτρούβιος

Ευχαριστώ τον Βιτρούβιο για το ότι μου επέτρεψε,όντας(θέλω να πιστεύω)συνόδοιπόρος του να αναρτήσω το κείμενό του σεβόμενος σε κάθε περίπτωση την ανωνυμία του.... Δημήτρης Κ.

ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΦΙΜΩΣΗΣ ΤΩΝ BLOG;;;ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ...

Σε συνέχεια του κειμένου περί απόπειρας φίμωσης των blogs με αφορμή τη γνωστή πια ιστορία του blog press-gr σας καλώ να συνυπογράψετε,αφού πρώτα διαβάσετε κι εφόσον βέβαια συμφωνείτε,το σχετικό κείμενο που θα βρέιτε στην διεύθυνση



http://manifesto.digitalrights.gr/



Κάθε ψήφος είναι σημαντική και μετράει....

Αφιερωμένο σε όσους γεννήθηκαν πριν το 1985

Το κείμενο που ακολουθεί μου ήρθε μέσω e-mail από μια φίλη, τη Νάνσυ Μ. την οποία κι ευχαριστώ. Λόγω της συχνής επαφής μου με τα παιδιά λόγω του επαγγέλματός μου δε μπορώ να αφαιρέσω τίποτα, καθώς συμφωνώ 1000%,προσθέτοντας όμως μια μικρή παράγραφο αναφορικά στις σχέσεις μας με τους συμμαθητές μας…

«H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε; Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.

Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Play stations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιinternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα. μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;»

Με τους συμμαθητές μας, μας έδεναν σχέσεις στοργής και αγάπης. Δεν κολλάγαμε να δείξουμε σε κάποιον πώς λύνεται μια άσκηση, να τον αφήσουμε να αντιγράψει σε ένα διαγώνισμα, να τον βοηθήσουμε όσο κι όπως μπορούσαμε σε μια προφορική του εξέταση. Με λίγα λόγια είχαμε μια μαθητική αλληλεγγύη και δε κοιτάζαμε ο καθένας την «πάρτη» του…

«Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα και χαζοχαρούμενα.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς». συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί.»

Κυριακή 2 Μαρτίου 2008

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ....Ή ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ

Το κείμενο ο μικρός Γιαννάκης ή τα αίτια της λησμονιάς αποσύρθηκε από τον διαχειριστή,άφού διαπιστώθηκε ότι ο σχολιασμός του σε καμμία περίπτωση δεν ήταν συμβατός με το περιεχόμενό του και με τα πραγματικά ερωτήματα που στόχευε να θέσει(με εξαίρεση ενός σχολίου).