ΚΑΤΣΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ.... ΝΤΟΠΑ!!!

11 στα 13.Ή αλλιώς ποσοστό κοντά στο 84.5%!!!Αν επρόκειτο για ευστοχία σε αγώνα μπάσκετ σε δίποντα ή σε τρίποντα θα μιλάγαμε για θριαμβευτική επιτυχία.Όταν όμως μιλάμε για το ποσοστό των μελών της ελληνικής ομάδας άρσης βαρών που βρέθηκε να έχει κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου 2008 ε τότε...τα λόγια είναι περιττά.
Η Dream Team,η επίσημη αγαπημένη των Ελλήνων που απο το 1996 μας καθήλωνε στους δέκτες της τηλεόρασης ή στα καθίσματα των σταδίων όταν με νεκρική σιγή περιμέναμε και μετά πανηγυρίζαμε απορώντας ποιό βάρος θα αντισταθεί στις διαθέσεις των Πύρρου,Κάχι και των άλλων παιδιών απομυθοποιήθηκε ξαφνικά από έναν έλεγχο της WADA.
Δεν αιθεροβατώ πιστεύοντας πως μόνο οι Έλληνες και οι Ελληνίδες αρσιβαρίστες κάνουν χρήση αναβολικών.Και στο κάτω κάτω της γραφής όταν οι συναγωνιστές-ανταγωνιστές σου "βοηθούνται" από εξωτερικούς παράγοντες π΄ρπει κι εσύ να ακολουθήσεις την ίδια τακτική για να είσαι ανταγωνιστικός.Απλά η ελληνική εθνική πιάστηκε ενώ άλλοι όχι...

Άλλο είναι το πρόβλημά μου.Πόσο αξίζει τελικά ένα χρυσό μετάλλιο;;;
Αξίζει όσο η ανθρώπινη υγεία;;Όσο η ανθρώπινη αξιοπρέπεια;;

Γιατί είναι δεδομένο πως η χρήση αναβολικών μεσομακροπρόθεμα έχει ολέθριες συνέπειες για την ανθρώπινη υγεία.Δεν είναι πολύ μακρινά τα παραδείγματα αθλητών που έχασαν τη ζωή τους στα γήπεδα ή έξω από αυτά αξαιτίας της εκτεταμένης χρήσης αναβολικών.

Και η αξιοπρέπεια...Γιατί ποιός δε θα σκεφτεί έστω και για μια στιγμή,ποιό μυαλό δε θα συννεφιάσει η στιγμιαία έστω αμφιβολία για το αν οι τόσες επιτυχίες της ελληνικής άρσης βαρών οφείλονταν στο ταλέντο ων αθλητων και στη σκληρή τους προπόνηση και μόνο...

Αποτέλεσμα..."ΒΕΤΟ",για να δανειστώ κι έναν επίκαιρο όρο,στην ελληνική αποστολή άρσης βαρών για την "είσοδό" της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008.Και σε κάθε περίπτωση αυτό το βέτο πονάει.Πονάει ψυχικά...

Αρχαίο πνεύμα αθάνατο,αγνέ πατέρα του ωραίου του μεγάλου και κυρίως του ΑΛΗΘΙΝΟΥ....πού είσαι;;;