Μια φορά κι έναν καιρό...

Μια φορά κι έναν καιρό σε μια χώρα όχι και τόσο μακρινή από τη δική μας και σε μια εποχή κοντά στη δική μας ζούσε ένας βιομήχανος με την οικογένειά του.Οι επιχειρήσεις του πήγαιναν από το καλό στο καλύτερο κάτι που του εξασφάλιζε μία υπεράνετη ζωή με όλες τις υλικές πολυτέλειες,ενώ τα παιδιά του φοιτούσαν στο ακριβότερο κολλέγιο της χώρας δδιοίκηση επιχειρήσεων για να αναλάβουν μία μέρα την πατρική επιχείρηση.Στην τελευταία οι εργάτες ήταν ικανοποιημένοι καθώς μσιθοδοτούντ6αν με βάση την συλλογική σύμβαση απολαμβάνοντας και όλα τα νόμιμα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά προνόμια...
Μία μέρα ένας από τους εργαζομένους του ζήτησε να τον δει.Υποστήριξε ότι επιθυμούσε κάποια αύξηση στο μισθό του καθώς δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα με τα 800Ευρώ της μηνιαίας αποζημίωσης.Από την πλευρά του ο βιομήχανος υποστήριξε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των εργατών ζούσε με έναν τέτοιο ή και ακόμα κατώτερο μισθό.Η κουβέντα θα κράταγε για ώρα όταν ο εργάτης πρότεινε στο βιομήχανο ένα παιχνίδι,ένα στοίχημα...Γιατί δεν δοκίμαζε ο βιομήχανος να ζήσει με 800 Ευρώ για έναν μήνα...Η πρόκληση ακούστηκε ενδιαφέρουσα και ο βιομήχανος δέχτηκε χωρίς χρονοτριβή....
Την πρώτη εβδομάδα του επόμενου μήνα ο βιομήχανος αναγκάστηκε να περιορίσει τις εξόδους του,το χαρτζηλίκι των παιδιών του,αντικατέστησε τα ακριβά πούρα του με φθηνότερα τσιγάρα και γενικότερα τα λεγόμενα "έξοδα πόλυτελείας"κόπηκαν με το μαχαίρι.
Την επόμενη εβδομάδα αναγκάστηκε να κόψει τις εξωσχολικές δραστηριότητες από τα παιδιά του(πάλι καλά που το ακριβό τους σχολείο ήταν πληρωμένο για ολόκληρο το χρόνο),ενώ τόσο ο ίδιος όσο και οι οικείοι του μετακινούνταν με τα μέσα μαζικής μεταφοράς.Στο σπίτι τις περισσότερες δουλείες τις έκανε η σύζυγος μιας και στο προσωπικό είχε δοθεί άδεια για ολόκληρο το μήνα,καθώς τα 800Ευρώ δεν έφταναν να καλύψουν τους μισθους τους.
Έτσι και οι επόμενες εβδομάδες πέρασαν με συνεχόμενους περιορισμούς στα έξοδα,προκειμένου να μη βγει ελλειμματικός ο οικογενειακός προϋπολογισμός...
Στο τέλος του μήνα ο βιομήχανος κάλεσε τον εργάτη στο γραφείο του για να του ανακοινώσει ότι αυξάνει τον κατώτερο μισθό στις επιχειρήσεις του από τα 600 στα 1200 Ευρώ αναγνωρίζοντας την αδυναμία του να ανταπεξέλθει κανείς στα καθημερινά έξοδα με έναν τόσο χαμηλό μισθό.Έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.....

Η παραπάνω ιστορία είναι αληθινή,είχε ως πρωταγωνιστή έναν από τους 5 πλουσιότερους βιομηχάνους της Ιταλίας και σκοπός της είναι να δώσει μια απάντηση στους ισχυρισμούς του περισπούδαστου κυρίου Ν. Γκαργκάνα,διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας,περί του ασφαλιστικού και του ότι για την ακρίοβεια στην Ελλάδα υπεύθυνοι είναι οι εργαζόμενοι καλώντας τον να ακολουθήσει το παράδειγμα του Ιταλού βιομηχάνου προτού να ξαναμιλήσει για την οικονομική κατάσταση....